Ζωγράφος, γλύπτης και διανοούμενος ο Π. Πρέκας διακρινόταν για το ήθος στην προσωπική και καλλιτεχνική του ζωή, την πίστη του σε διαχρονικές αξίες, την αγάπη του για τη φύση και τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Μέσα από την τέχνη του, ο Π. Πρέκας εκφράζει με κάθε έννοια το ταξίδι, την τάση της φυγής, τη λαχτάρα αναζήτησης. Ακουαρέλες, λάδια, τοιχογραφίες σε μεγάλες επιφάνειες, κόσμημα, έπιπλο, αλλά και γλυπτική, όταν ο καλλιτέχνης ένιωσε την ανάγκη «να μετουσιώσει τις φόρμες και τους τόνους της ζωγραφικής σε ύλη», ήταν μερικά από τα μονοπάτια που εξερεύνησε. Για τον ίδιο: «Η τέχνη είναι μια γλώσσα που θέλει να μιλήσει. Η μαγεία του έργου τέχνης είναι ότι μπορεί να λέει κάτι πέραν αυτού που δείχνει…». «Μία ζωή ζωγράφιζα όπως ανέπνεα», έλεγε χαρακτηριστικά. «Ποτέ δε σκέφτομαι τι και πώς πρέπει να ζωγραφίσω. Δε σκέπτεται κανείς ότι πρέπει ν’ αναπνεύσει…».