Ο Δημήτρης Γέρος, στα δικά του έργα, δημιουργεί εικόνες ζωής και δράσης. Εικόνες μεταμορφωτικές και αλληγορικές, που διατυπώνονται μέσα από έναν κλαυσίγελο. Τα τοπία του είναι ορφανεμένα, γεμάτα παγίδες και προκλητικά μέσα από την απόκοσμή τους μοναξιά, απ” όπου προκύπτει ένα παράδοξα ζωογόνο κι ανατρεπτικό κάθε φορά στοιχείο, το οποίο αλλάζει τις οριακές ισορροπίες των παριστανομένων. Με πικρό χιούμορ και αυτοσαρκασμό, ο θεατής παρακολουθεί έναν διαρκώς μετακινούμενο κόσμο που μετατρέπει σε εκκωφαντική την άγονη γραμμή της μοναξιάς ενός σύγχρονου ανθρώπου, που διαρκώς αποστασιοποιείται διαφεύγοντας ή εθελοτυφλώντας ως προς τις ευθύνες του απέναντι στην ίδια του την ζωή και στο περιβάλλον που διαμορφώνει. Πηγή: blogs.sch.gr