Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λάδι, παστέλ, τέμπερες και ακρυλικά. Παράλληλα ασχολείται με τη χαρακτική, ιδιαίτερα τη λιθογραφία,αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες του μέσου. Στο σύνολο του έργου του κυριαρχεί μια χαρακτηριστική ανθρωποκεντρική θεματολογίαπου συνδυάζει στοιχεία της καθημερινότητας με μια μεταφυσική, ονειρική και ερωτική ατμόσφαιρα. Σε αυτή την προσωπική μυθολογία οι μορφές αποδίδονται χωρίς ατομικά χαρακτηριστικά, με καθαρά περιγράμματα, έντονο χρώμα, και με έμφαση στην πλαστικότητα του σώματος, κυρίως του γυναικείου γυμνού. Οι σκηνές διαδραματίζονται συνήθως σε εσωτερικούς χώρους σπιτιών,σπανιότερα στο ύπαιθρο, και συχνά συνοδεύονται από επαναλαμβανόμενα συμβολικά μοτίβα, όπως ο καθρέφτης, οι βεντάλιες, τα τραπουλόχαρτα, οι γλάστρες κ.ά., που ενισχύουν την ποιητική διάσταση των θεμάτων. Μένοντας πάντα πιστός στο εικαστικό του ιδίωμα, ο ζωγράφος αναπαριστά ένα κόσμο αντι-ρεαλιστικό αλλά οικείο, με έμμεσες αναφορές σε πρότυπα της αρχαϊκής, βυζαντινής και λαϊκής τέχνης, στη ζωγραφική της ελληνικής γενιάς του ’30, αλλά και στην παρισινή μοντέρνα τέχνη. Πηγή http://dp.iset.gr