Ελιά από τον Άγγελο Παναγιωτίδη. Οι ελιές του Άγγελου Παναγιωτίδη παρουσιάζονται μόνες, πυκνές απ΄ τα φυλλώματά τους και τους διάσπαρτους καρπούς, φορτωμένες και πριν την συγκομιδή. Άλλοτε εμφανίζονται μικρές, ψηλόλιγνες και με γλυπτά υποστυλώματα. Κάθε μια τους έχει την μοναδικότητά της κι όλες μαζί αν τις αντικρίσει κανείς σχηματίζουν ένα υποβλητικό δάσος, με τον θεατή να περιηγείται ανάμεσα στα διαφορετικά μεγέθη και τις φόρμες τους, συμμετέχοντας σε ένα παράδοξο και γοητευτικό «περιβάλλον». Ένα «περιβάλλον» που προκαλεί τον στοχασμό και την περίσκεψη για την φύση που περιθωριοποιείται, παραμελείται και καταστρέφεται. Αθηνά Σχινά Κριτικός & Ιστορικός Τέχνης