Περιδιαβαίνοντας τις εκθέσεις ζωγραφικής, δεν είναι λίγες οι στιγμές που εμφανίζεται απρόσκλητη μια νοσταλγία για τους παλιότερους ζωγράφους. Η διάλυση της φόρμας, οι μεταμοντερνισμοί και οι αναζητήσεις, οι διάφορες κατασκευές έχουν τη γοητεία τους, αλλά χάνονται, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις, σε μια απρόσωπη μοίρα, στη μνήμη του κανένα. Μια ζωγραφική γνήσια Ελληνική, βγαλμένη απ’ τη λαϊκή παράδοση, τη βυζαντινή λιτότητα, την αρχαιοελληνική ομορφιά και μουσικότητα είναι η ζωγραφική του Γιώργου Σικελιώτη (1917-1984). Δεμένη βαθιά με τα προσωπικά του βιώματα, χωρίς ίχνη ακαδημαϊσμού, προχωρεί με ειλικρίνεια, κρύβεται στα ζεστά χρώματα, πακτώνει τις διαστάσεις στα κορμιά και στα πρόσωπα, μιλώντας μια γήινη καθολικότητα. Πηγή: peritexnisologos.blogspot.gr