Αν θυμάμαι καλά, στις αρχές της δεκαετίας του '90 ο Δημήτρης Μαρωνίτης μου πρότεινε να ζωγραφίσω εικόνες της Οδύσσειας, που τότε μετέφραζε. Θα ήταν μια ειδική πολυτελής έκδοση, σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, και θα συνοδευόταν από χειροποίητες ζωγραφιές. Το δέχτηκα μετά χαράς και στρώθηκα στη δουλειά. Αλλά ύστερα από δυο μήνες εργασία, αναπάντεχα το εκδοτικό πρόγραμμα ναυάγησε. Είχα όμως ήδη μπει στον χορό και δεν διέκοψα την προσπάθεια. Στον ελεύθερο χρόνο που εξοικονομούσα, συνέχισα με την εικονογράφηση των ραψωδιών, επειδή, ανεξάρτητα από την πρόταση που μου έγινε, η Οδύσσεια με απασχολούσε από καιρό. Επί δεκαετίες μετά το 1960, πήγαινα κι ερχόμουνα στα νησιά των Κυκλάδων, σκεφτόμενος πάντοτε τις περιπέτειες του Έλληνα ταξιδευτή στις θάλασσες του κόσμου, την αρχέγονη σχέση μας με το υγρό στοιχείο. Σε μια έκθεση το 1987 με θέμα τη θάλασσα, ανάμεσα στα άλλα έργα παρουσίασα και τρεις πίνακες εμπνευσμένους από τη ραψωδία ε, δηλαδή τον Οδυσσέα στο νησί της Καλυψώς. Έτσι η αρχική ιδέα-πρόταση του Μαρωνίτη έγινε το έναυσμα για να συνεχίσω τα επόμενα είκοσι περίπου χρόνια χωρίς κανένα εκδοτικό ή άλλου είδους πρόγραμμα. Πηγή politeianet.gr