"Η τέχνη δεν εκφράζει αισθήματα παράγει αισθήματα. Ο καλλιτέχνης δε βγάζει τα απωθημένα του πάνω στο έργο. Χρησιμοποιεί την επιδεξιότητα του για να μορφοποιήσει την εποχή του και να συγκινήσει τον θεατή. Αυτός είναι ο κοινωνικός του ρόλος". Και επιμένει στη μεταβλητότητα της τέχνης και στη μη προβλεψιμότητα της: "δεν είναι ποτέ αυτή που περιμένεις αυτή που έμαθες. Αυτό που ελπίζεις. Είναι πάντα κάτι άλλο" Όπως και η ζωή δεν υπόκειται σε νόμους προβλεψιμότητας και προσδοκιών γι'αυτό μας συγκινεί το έργο του γιατί μεταβάλλεται χτυπά όπως το έργο του με την παλλόμενη καρδιά του και πεθαίνει αναγεννώμενη στη Σπιναλόγκα. Είναι ζωή ρέουσα. Ο Τσόκλης παραμένει ακόμη ένας ανήσυχος καλλιτέχνης όπως τον πρωτογνωρίσαμε από τη πρώτη έκθεση του στη Μπιενάλε της Βενετίας μέχρι σήμερα που συνεχίζει να δημιουργεί λίγο καιρό πριν στο νησί των λεπρών. Και όπως λέει ο Θανάσης Λάλας: "ελπίζω να καταλάβατε ότι ο Τσόκλης δεν είναι ένα επίθετο αλλά ένα ουσιαστικό".

Πηγή: life-events.gr