«Κάθε φορά που δοκιμάζω την αφαιρετική προσέγγιση σε νέο υλικό εκπλήσσομαι με το πόσο η αδρότητα του υλικού δεν μου αφήνει το παραμικρό περιθώριο να επεκταθώ σε κάποια επί πλέον «πληροφορία». Η κάθε προσθήκη «λεπτομέρειας» «φορτώνει» το περιττό. Και όσο οι μορφές προχωρούν σε μεγαλύτερη λιτότητα στην έκφρασή τους τόσο η σύνθεση ηρεμεί. τόσο το ίδιο το υλικό με καθοδηγεί σε μεθόδους δομής, με στηρίζει στα τολμήματα, μέχρι που μου υποβάλλει μορφές. Και «μνημονεύω» Διονύσιο Σολωμό στον εκπληκτικό του στίχο «Σ’ ελέγχει η πέτρα που κρατείς και κλει φωνή κι αυτήνη»”
