Η μεγάλη συχνότητα και η πολυμορφία των συνδυασμών που παρουσιάζουν καθιστούν τις «Πέτρες» ένα από τα κυρίαρχα μοτίβα στο έργο του Σόρογκα. Αποτελούν τη θεματική περιοχή όπου ο ζωγράφος θέτει ένα σύστημα από αρχές και κανόνες που δίνουν την γραμμή της αισθητικής πορείας που θα ακολουθήσει: απλότητα, ισορροπία, τάξη ενός εσωτερικού ρυθμού, περιορισμός της γραμμένης επιφάνειας σε σχέση με την άγραφη, ακριβής σχεδιασμός και μετωπική, προσεκτικά υπολογισμένη, σύνθεση, σχεδόν αχνή σύσταση του σχεδίου και της χρωματικής ύλης. Ως προς το χρώμα, επικρατούν η αυξημένη χρήση του λευκού σε σχέση με το ζωγραφικό κείμενο, οι αδιόρατες τονικές διαβαθμίσεις του γκρι και η ελάχιστη, κάποτε, χρήση του κόκκινου, του γαλάζιου και του ροζ. Οι σχηματισμοί της πέτρας συνειρμικά ανακαλούν εικόνες του ελληνικού τοπίου. Συχνά ανάμεσα στις πέτρες παρουσιάζονται μοναχικές κόκκινες παπαρούνες ως ένα είδος αντίστασης στο χρόνο, τη φθορά, τη συμβατότητα και τη μοναξιά, προσδίδοντας συνάμα μια ποιητική ατμόσφαιρα στο έργο.