Τα έργα, από τις αρχές του 1960 έως σήμερα, ξεχειλίζουν από ενέργεια και μαρτυρούν την παραγωγικότητα του ζωγράφου, την πίστη του στην παραστατικότητα «σε μία εποχή που φοβάται τα περιγράμματα επειδή τα ταυτίζει με τη δογματικότητα» αναφέρει στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο Παύλος Σάμιος, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως «παραδοσιακός μεταμοντέρνος» ζωγράφος. Μάλιστα, όσο μεγαλώνει, όπως αποδεικνύουν τα πιο πρόσφατα έργα του, της δεκαετίας 1990- 2000, γίνεται περισσότερο αφαιρετικός γιατί «το πέρασμα του χρόνου σε φέρνει σε μία ανάγκη να μείνεις όλο και με λιγότερα».
Ο ζωγράφος αντλεί τα θέματά του από την καθημερινότητα και ταυτόχρονα από το τυχαίο. Η διασταύρωση κάποιου βλέμματος, ένα νεύμα, μία ανεπαίσθητη κίνηση, μπορεί κατά κάποιο τρόπο να δώσουν το έναυσμα για το ζωγραφικό αφήγημά του.
