Έτσι, περίπου στο µέσο του έργου, στο στίχο 865 (σε σύνολο 1420 στίχων), ο κεντρικός ήρωας πεθαίνει κι ενώ το λείψανό του υπάρχει στη σκηνή, ακολουθεί ένα σχετικά µεγάλο τµήµα, εξίσου περιεκτικό, όπου σε τρεις λεπτότατα διαφοροποιηµένους αγώνες λόγων εξασφαλίζεται για το νεκρό η τιµή της ταφής και του αναγνωρίζεται η ηρωική αξία. Στο κέντρο αυτού του αγώνα στέκεται ο Τεύκρος που µέσα στη οδύνη για το θάνατο του αδερφού του αντιπαρατίθεται µε το Μενέλαο και τον Αγαµέµνονα, που µε απροκάλυπτη εκδικητικότητα και ύβρη προσπαθούν ν’ απαγορεύσουν την ταφή του Αίαντα. Ο αδερφός του Αίαντα μάχεται σα λιοντάρι για να θάψει τουλάχιστον τον ήρωα αφού δεν έχει καταφέρει να τον σώσει. Δε διστάζει να προσβάλλει βάναυσα τους Ατρείδες όταν εκείνοι του επιτίθενται για να τον αποτρέψουν από την ταφή.