Η μονοτυπία είναι μια τεχνική ανάμεσα στη ζωγραφική και τη χαρακτική. Θα μπορούσε να ορισθεί ως τυπωμένη ζωγραφική. Το τελικό έργο (που είναι μοναδικό, σε αντίθεση με τη χαρακτική, όπου έχουμε πανομοιότυπα αντίγραφα) είναι εκτύπωση, χωρίς όμως να υπάρχει πάντα η συνήθης μήτρα. Μερικές μονοτυπίες έχουν υποστεί μικρές ζωγραφικές επεμβάσεις εκ των υστέρων, ενώ άλλες είναι το αποτέλεσμα πολλαπλών εκτυπώσεων πάνω στο ίδιο χαρτί με διαφορετικής απόχρωσης η ρευστότητας μελάνια.

Η μονοτυπία είναι χαρακτική, γιατί μεσολαβεί το στάδιο της εκτύπωσης, το οποίο προσδιορίζει όλες τις κλασικές τεχνικές και μεθόδους των γραφικών τεχνών. Η ιδιαιτερότητα όμως του ενός και μόνου αντιτύπου, του μονοτύπου, το έκανε πιο σπάνιο σε σχέση με τα έργα των υπολοίπων τεχνικών και μεθόδων της χαρακτικής. Όμως σήμερα, η μονοτυπία περιλαμβάνει περισσότερες από μία από τις τεχνικές των εικαστικών τεχνών. Είναι επίσης μια πρακτική τέχνης, η οποία είναι πολύ δημοφιλής στην ψυχολογία για σχεδόν τρεις δεκαετίες. Και παρόλο που η μονοτυπία θεωρείται τεχνική εκτύπωσης ως προτεραιότητα, δεν είναι καθόλου ίδια με τη χαρακτική ή τη λιθογραφία, την ξυλογραφία. Αυτός είναι ένας ουσιαστικά διαφορετικός τρόπος απόκτησης μιας εικόνας. Η ιδιαιτερότητα στη μοναδικότητά του, κατά μία έννοια, μονοτυπία μπορεί να θεωρηθεί παράσταση. Συχνά πρόκειται για αρκετά αναγνωρίσιμες εικόνες – τοπία, για παράδειγμα. Αλλά μερικές φορές είναι μια αφαίρεση, στην οποία οι χρωματικοί συνδυασμοί, οι υφές, οι διαβαθμίσεις, οι αλληλεπιδράσεις των χρωματικών κηλίδων έχουν ενδιαφέρον.

Παρεμπιπτόντως, σχετικά με τις χρωματικές κηλίδες. Ακόμη και πριν από περίπου 100 χρόνια, Ελβετοί ψυχολόγοι δοκίμασαν και μελέτησαν την προσωπικότητα χρησιμοποιώντας σχέδια που δημιουργήθηκαν με την τεχνική της μονοτυπίας. Είναι ακόμη πιο σωστό να πούμε ότι επρόκειτο για ψυχοθεραπευτές, δηλαδή ότι τα σχέδια συμμετείχαν σε κλινικές μελέτες. Ζητήθηκε από τους ασθενείς να δουν τις εικόνες, ενώ οι άνθρωποι έπρεπε να πουν ποιο αντικείμενο χρησιμοποιήθηκε για το αποτύπωμα. Αργότερα, στην παιδοψυχολογία και την παιδαγωγική, αυτή η μέθοδος άρχισε να χρησιμοποιείται ενεργά: έτσι μελετήθηκαν τα ηλικιακά χαρακτηριστικά των παιδιών.