H τέχνη από καταβολής κόσμου, από την πιο πρωτόλεια μορφή και σε όλα τα μετεξελικτικά της στάδια, αποτελεί ένα ακατάλυπτο, μεταφυσικό μα συνάμα ανθρώπινο και γήινο απαύγασμα της ψυχής και του μυαλού. Τρόπος έκφρασης, εκτόνωσης, ανάτασης, αποκαλυπτική και ανεξάντλητη. Πολλοί καλλιτέχνες, μάλιστα, επέλεξαν και επιλέγουν την τέχνη ως μέσον για να εκφράσουν δύσβατα ψυχικά μονοπάτια, όπως η κατάθλιψη και δημιούργησαν απαράμιλλα έργα τέχνης. Θα ακολουθήσουν παραδείγματα τέτοιων καλλιτεχνών που άφησαν ιστορία με το έργο τους

VINCENT VAN GOGH
Από τους δημοφιλέστερους καλλιτέχνες με αρκετά αμφιλεγόμενη ζωή που έπασχε από μανιοκατάθλιψη, βρήκε τη ζωγραφική ως διέξοδο όπου αποτύπωνε τις ψευδαισθήσεις, τα οράματα και τη σύγχυσή του΄. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως πολλά από τα έργα του δημιουργήθηκαν κατά τη νοσηλεία του στο ινστιτούτο ψυχικής υγείας Saint-Remy.

EDVARD MUNCH
Eπασχε από κατάθλιψη, Εσωστρεφής και αλκοολικός. Βίωσε το θάνατο της μητέρας και των αδερφών του. Χαρακτηριστικό έργο του η Κραυγή όπου εξπρεσιονιστικά αποτυπώνει την απελπισία, τον φόβο, την αφόρητη κούραση που μάστιζε το μυαλό του. Κραυγή αγωνίας του ίδιου να απαλλαγεί από το βασανιστικό του είναι.

JACKSON POLLOCK
Eπέλεξε να ζωγραφίσει με πρωταγωνιστή το ασυνείδητο και να δημιουργήσει μια ρηξικέλευθη τεχνική για την εποχή του. Πινελιές και χρώματα μπερδεμένα όπως το μυαλό του, παρορμητικός, απρόβλεπτος και αυθόρμητος εξέφραζε την αγωνία και την κατάθλιψη που βίωνε.

MARK ROTHKO
Άλλος ένας ιδιοφυής εξπρεσιονιστής ζωγράφος που ενώ ξεκίνησε με πιο ζωηρά χρώματα το σκοτάδι του άρχισε σιγά-σιγά να κατακλύζει τα έργα του. Γκρί, μαύρο, μπλε και κόκκινο εναλλάσσονται, μονοχρωμίες που εκφράζουν την τραγωδία, την έκσταση, το αίμα, το θάνατο. Χειραγωγεί το χρώμα καθώς κατρακυλά ψυχικά και αποτυπώνει τον εσωτερικό του πόνο.

JOAN MIRO
Tαλαιπωρημένος επίσης από χρόνια κατάθλιψη, τα έργα του καταδεικνύουν την προσπάθειά του να φύγει από την πραγματικότητα. Έντονα χρώματα και κίνηση στους πίνακές του μεταδίδουν από τη μία τη σύγχυση του μυαλού του με παραληρηματικές εκρήξεις και από την άλλη αδράνεια και απόγνωση.

Με την προσωπική κατάθεση ψυχής του οδηγό, δημιουργεί τα αξιοπρόσεκτα έργα του και ο δικός μας σύγχρονος Αντωναρόπουλος. Αποδεχόμενος την κατάθλιψή του αποτυπώνει την αγωνία, την αμφιβολία, το φόβο μα την ίδια στιγμή βγαίνει στην φωτεινή επιφάνεια της ψυχής του με χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Η τέχνη τον παίρνει από το χέρι και χορεύουν εκστατικά δίνοντας αξία και νόημα σε κάθε πινελιά.

Στην τέχνη δεν υπάρχουν όρια, δεν μπορεί να δωθεί μια εξήγηση. Είναι αέναη και αστείρευτη πηγή δημιουργίας, έκφρασης ακόμη και θεραπείας της ψυχής, της καρδιάς, του μυαλού. Είναι μια Οδύσσεια στα άδυτα της ψυχής και οι καλλιτέχνες παλεύοντας με τους δικούς του Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες εκτονώνονται, μοιράζονται, αγωνίζονται και δημιουργούν. Ας γίνουμε κοινωνοί, λοιπόν, σαν δέκτες της δικής μας ανάτασης, ας θαυμάζουμε, ας προβληματιζόμαστε, ας συμπάσχουμε στο σανατόριο της ψυχής που λέγεται «Τέχνη».