«Χαράκτης και ζωγράφος, με συνέπεια στον εσωτερικό οραματικό του κόσμο, με μια επίμονη ματιά απέναντι στη γαλήνια ενατένιση της ζωής και του φωτός της Ελλάδας, στα πενήντα οχτώ συναπτά έτη της δημιουργικής του δράσης μάς άφησε ένα έργο που χαρακτηρίζεται από το φως των ιδεών που διαπερνά το σύνολο της δουλειάς του και παράλληλα εγγυάται τη συνοχή της... Ως χαράκτης δούλεψε καινοτομικά δημιουργώντας ένα νέο δρόμο ιδιότυπης απόδοσης της οπτικής πραγματικότητας, ιδιαίτερα στα τοπία του. Τον ενδιέφερε, πρωταρχικά, να κατακτήσει μια άλλη εικόνα της Ελλάδος περισσότερο ποιητική, με έμφαση στη λεπτή χρωματική διατύπωση. Από τη σειρά των έγχρωμων ξυλογραφιών, κυρίως σε πλάγιο ξύλο, από το Αιγαίο έως την Ολυμπία και από τους Δελφούς έως την Αττική, ευρηματικά αξιοποιεί τα λευκά τυπώματα, κερδίζοντας μία απρόσμενη φωταύγεια... Ο ζωγραφικός του κόσμος συνομιλεί άμεσα με το χαρακτικό του έργο, (δάσκαλός του στη ζωγραφική στην ΑΣΚΤ ήταν ο Ουμβέρτος Αργυρός). Και τα δύο,  ζωγραφική και χαρακτική, λούζονται από το μεσογειακό φως, το γαλάζιο του αιθέρα και τον ρόγχο του πελάγους, και αποκαλύπτουν το προσωπικό του αλφάβητο, μια εικονογραφία η οποία προκαλεί το όνειρο της ποιητικής ενατένισης του πραγματικού».