Τελικά πιο σημαντικό είναι να αναγνωρίζεται ένας καλλιτέχνης ενώ βρίσκεται στη ζωή, ή μετά τον θάνατό του; Θα σου αναφέρω μία σκέψη του Πορτογάλου ποιητή Fernando Pessôa “με τους ζωντανούς λίγο πολύ τα βγάζουμε πέρα, με τους πεθαμένους τι γίνεται;” Αυτό είναι για εμένα ο οδηγός της ζωής μου. Να τα βγάλω πέρα με τους υπάρχοντες καλλιτέχνες εδώ, που είναι ο Μόραλης, ο Τσαρούχης, ο Φασιανός, αλλά όταν πεθάνω και βρω δίπλα μου τον Ρέμπραντ, τον Ρούμπενς, πώς τα βγάζω πέρα; Εκεί είναι το μεγάλο το παλούκι. Έτσι και εγώ περισσότερο νοιάζομαι για αυτό. Δεν με νοιάζει το παρόν. Πάνω-κάτω τα κατάφερα. Δεν είμαι και ο πιο άγνωστος καλλιτέχνης του κόσμου.Τώρα, πώς μπορείς να ξεπεράσεις αυτό το επίπεδο και όταν πεθάνεις και κάθονται ας πούμε στο τραπέζι αυτοί οι διάσημοι και σου πουν κάτσε και εσύ μαζί. Εκεί είναι δύσκολα τα πράγματα. Πηγή: magazen.gr