“Σε μακρυνό ορίζοντα” είναι ο τίτλος της έκθεσης του ζωγράφου Κώστα Ι. Σπυριούνη που εγκαινιάστηκε τη Δευτέρα 14 Μαΐου και ώρα 20:00 στην αίθουσα τέχνης Sianti Gallery και η οποία θα διαρκέσει έως τις 9 Ιουνίου. Στη νέα του έκθεση, ο γνωστός εικαστικός παρουσιάζει λάδια σε λινό, εργασία των τελευταίων τεσσάρων χρόνων».

Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει λάδια σε λινό- εργασία των τεσσάρων τελευταίων χρόνων. Ο ιστορικός τέχνης και καθηγητής Κος Μάνος Στεφανίδης, ο οποίος τη βραδιά των εγκαινίων προλόγισε, επισημαίνει χαρακτηριστικά στο κείμενό του για την έκθεση:

«Η ζωγραφική του Κώστα Σπυριούνη, έχοντας εντυπωσιακά ωριμάσει την τελευταία δεκαετία, ξέρει να χειρίζεται με ευαισθησία και γνώση θέματα δύσκολα, όπως είναι η μοναξιά των τόπων και των ανθρώπων, το ταξίδι, η λαχτάρα για το άγνωστο, ο φόβος για αυτό που μας ξεπερνάει, η αγάπη για τα άψυχα και τα έμψυχα. Γιατί αυτό σημαίνει ζωγραφική: το να εμψυχώνεις αυτό που για τους πολλούς δεν υπάρχει. Το να δίνεις μορφή στο αόρατο. Αυτό κι αν αποτελεί συνθήκη αθανασίας. Κι αν η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, ίσως και να μην το θέλει, κάνει όμως το θαύμα της αλλιώς. Καθιστά τα υποκείμενά της πιο συνειδητοποιημένα, πιο γενναία στην απελπισία τους. Και τί είναι τέλος πάντων τέχνη; Ο ανθρώπινος δρόμος και ο ανθρώπινος τρόπος προς μιαν ιδιοτελή αθανασία. Ένα αστείο που μπορεί να οργανώσει το χάος, το έπαθλο της μελαγχολίας». Από την πλευρά του, ο συγγραφέας Κος Θανάσης Νιάρχος στο κείμενό του για την έκθεση γράφει «Οι πίνακες του Κώστα Σπυριούνη αποθεώνουν μια τέχνη σχεδόν στατική όπως είναι η ζωγραφική, χαρίζοντάς της μια ενέργεια που τη μεταβάλλει σε έναν άκρως υπόγειο ορμητικό χείμαρρο».

Άνθρωποι της μόδας και της τέχνης, εκπρόσωποι της έβδομης τέχνης και της τηλεόρασης, φιλότεχνοι και φίλοι τίμησαν με την παρουσία τους την βραδιά των εγκαινίων της έκθεσης του Κώστα Σπυριούνη με τίτλο «Σε μακρυνό ορίζοντα», που πραγματοποιήθηκαν την Δευτέρα 14 Μαΐου στον Εικαστικό Κύκλο Sianti. Άνθρωποι που παρακολουθούν εδώ και χρόνια την πορεία του γνωστού εικαστικού, φίλοι που έκανε στην πορεία της καριέρας του και πολλοί θαυμαστές του έργου του, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν τη νέα του δουλειά, δημιουργίες των τελευταίων τεσσάρων χρόνων που αποτελείται από λάδια πάνω σε λινό.

Σε μία φιλική ατμόσφαιρα οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία όχι μόνο να ατενίσουν τον «μακρυνό ορίζοντα» του Κώστα Σπυριούνη, αλλά και να συνομιλήσουν μαζί του, εξερευνώντας πτυχές της τέχνης του. Παράλληλα, την έκθεση προλόγισε ο ιστορικός τέχνης και καθηγητής Μάνος Στεφανίδης, ο οποίος αναφέρθηκε στην πορεία της ζωγραφικής του Κώστα Σπυριούνη και την εξέλιξή της στο χρόνο και τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά της. Στα εγκαίνια έδωσαν μεταξύ άλλων το παρόν οι εξής: ο σχεδιαστής μόδας Ντίμης Κρίτσας, η πρόεδρος των ΕΛΤΑ Ευφροσύνη Σταυράκη, ο ιστορικός του ιδρύματος Κ.Καραμανλή Χρήστος Αναστασίου, η ηθοποιός Τόνια Καζιάνη, ο Μάκης Πουνέντης, ο δήμαρχος Παπάγου Χολαργού Ηλίας Αποστολόπουλος, ο Αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, ο δημοσιογράφος Δήμος Βερύκιος, ο σκηνοθέτης Σωτήρης Σπαθάρης, η Αλεξάνδρα Γκίκα και ο γλύπτης Γιώργος Χουλιάρας, η ζωγράφος Βίκυ Καταρτζή, η γλύπτρια και καθηγήτρια της ΑΣΚΤ Αφροδίτη Λίτη, η ηθοποιός Μάρω Κοντού, η αντιδήμαρχος Πειραιώς Ειρήνη Νταιφά, και ο δημοσιογράφος Αλκίνοος Μπουνιάς.

Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει στο κείμενό του ο ιστορικός τέχνης και καθηγητής Κος Μάνος Στεφανίδης για την έκθεση «Η ζωγραφική του Κώστα Σπυριούνη, έχοντας εντυπωσιακά ωριμάσει την τελευταία δεκαετία, ξέρει να χειρίζεται με ευαισθησία και γνώση θέματα δύσκολα, όπως είναι η μοναξιά των τόπων και των ανθρώπων, το ταξίδι, η λαχτάρα για το άγνωστο, ο φόβος για αυτό που μας ξεπερνάει, η αγάπη για τα άψυχα και τα έμψυχα. Γιατί αυτό σημαίνει ζωγραφική: το να εμψυχώνεις αυτό που για τους πολλούς δεν υπάρχει. Το να δίνεις μορφή στο αόρατο. Αυτό κι αν αποτελεί συνθήκη αθανασίας. Κι αν η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, ίσως και να μην το θέλει, κάνει όμως το θαύμα της αλλιώς. Καθιστά τα υποκείμενά της πιο συνειδητοποιημένα, πιο γενναία στην απελπισία τους. Και τί είναι τέλος πάντων τέχνη; Ο ανθρώπινος δρόμος και ο ανθρώπινος τρόπος προς μιαν ιδιοτελή αθανασία. Ένα αστείο που μπορεί να οργανώσει το χάος, το έπαθλο της μελαγχολίας».