Ο Εικαστικός Κύκλος Sianti παρουσιάζει μια σειρά γλυπτών του Δημήτρη Βλάσση  με θέμα τον έρωτα  που ξεκινά από το βλέμμα για να απογειωθεί στην πιο απελευθερωμένη του πράξη.

Ανήκει στους καλλιτέχνες  που δεν εμμένουν στον ίδιο τρόπο, έκφρασης που- ίσως- προσφέρει «αναγνωρισιμότητα». Έχει «περιόδους», που θα μπορούσαν, κάθε μία ξεχωριστά, να ανήκει σε διαφορετικό δημιουργό.

Πιστεύει πως όλα στην τέχνη ξεκινούν από την πρόθεση να εκφραστεί μία ιδέα,  αισθάνεται την ανάγκη- σε κάθε καινούρια του δουλειά- και με οδηγό την αφαίρεση, να προχωρεί σε διαφορετική απόδοσή της ανάλογη με την «πλαστικότητα» του υλικού και την «ποιητική» του, δηλαδή την προσωπική του αφαιρετική προσέγγιση.

Σκιτσάρει ρεαλιστικά την αρχική ιδέα και ξεκινά διαδοχικές μεταπλαστικές αφαιρέσεις για να καταλήξει σε γλυπτικές φόρμες που συνειρμικά οδηγούν τον θεατή να απολαύσει μέσα από την αλληλουχία των όγκων το αισθητικό αποτέλεσμα, να «εισπράξει» την «αναφορά» στον «μύθο» του έργου, και να κεντρίσει την φαντασία του για  ν’ αποκαλύψει την διαδρομή από το ρεαλιστικό ιχνογράφημα στην αφαίρεση και στο αφηρημένο.

“Κάθε φορά που δοκιμάζω την αφαιρετική προσέγγιση σε νέο υλικό εκπλήσσομαι με το πόσο η αδρότητα του υλικού δεν μου αφήνει το παραμικρό περιθώριο να επεκταθώ σε κάποια επί πλέον «πληροφορία». Η κάθε προσθήκη «λεπτομέρειας» «φορτώνει» το περιττό. Και όσο οι μορφές προχωρούν σε μεγαλύτερη λιτότητα στην έκφρασή τους τόσο η σύνθεση ηρεμεί. τόσο το ίδιο το υλικό με καθοδηγεί σε μεθόδους δομής, με στηρίζει στα τολμήματα, μέχρι που μου υποβάλλει μορφές. Και «μνημονεύω» Διονύσιο Σολωμό στον εκπληκτικό του στίχο «Σ’ ελέγχει η πέτρα που κρατείς και κλει φωνή κι αυτήνη».”

Δημήτρης Βλάσσης