Η Sianti Gallery την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2022 στις 19:00 εγκαινίασε την ατομική έκθεση της Γιώργου Σταθόπουλου με τίτλο “Νήσος Ουτοπία”, ένας τίτλος, που αποτυπώνει το ίδιο το εργαστήριο του καλλιτέχνη. Πίνακες με ζωηρά χρώματα και σύμβολα κλασικά-παραδοσιακά, νεανικά γυναικεία πρόσωπα ή ποδηλάτισσες με σχεδόν γυμνό τον βωμό επί σέλας, σφριγηλά αγόρια ή και ερωτευμένα ζευγάρια μέσα σε μετέωρα κτίσματα συνθέτουν το απόλυτο σκηνικό μιας εκρηκτικής χίμαιρας.

Οι «ερωτικές» αυτές πόλεις αποκαλύπτουν μια φύση «ποιητική», παραδομένη στο όνειρο, την αγάπη ή το αίνιγμα. Αυτή την ιδέα της αρτίστικης προβολής της καθημερινότητας επιμελείται ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς. Ο ίδιος χαρακτηριστικά γράφει : «Το προσφιλές στον ζωγράφο σκηνικό της πόλης εμφανίζεται αρκετά πίσω στη διαδρομή του. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 σχημάτιζε σπίτια ως μορφές, λες και προσπαθούσε να ανασύρει από τα ριζώματα της πόλης την ανθρώπινη διάσταση∙ να δώσει πρόσωπο στο απρόσωπο αστικό τοπίο. Στην πόλη μοιάζει ν’ αποζητά ένα νήμα που ξετυλίγει την Ιστορία, αποκαλύπτει τη συνέχειά της. Ένα πολεμικό αεροσκάφος προβάλλει απειλητικό, προδίδοντας το γύρισμα της εποχής και τους κινδύνους που ελλοχεύει. Κι εκεί, όμως, ο έρωτας κυριαρχεί, όχι με διάθεση ηδονοβλεπτική αλλά συν-κρατεί. Το ζευγάρι πρωταγωνιστεί στο κέντρο κι αποκτά διάσταση ως το «θέμα» της πόλης, ως μια ουσία συγκολλητική που αρμοδένει τα κτίσματα. Ο έρωτας είναι το νήμα στον χρόνο που υπερβαίνει την καθημερινότητα κι ανυψώνει την πόλη πέρα από τον αισθητό κόσμο, σε μια ου-τοπία».

Τελικά, ο Σταθόπουλος ζωγραφίζει τις εντυπώσεις μιας καθημερινής οπτικής εμπειρίας με βάση τα εσωτερικά του βιώματα, όπως αυτά διαμορφώθηκαν μέσα στον προσωπικό του χρόνο. Με ανατριχιαστική ηρεμία, προσήλωση και μαστοριά φιλοτεχνούνται χορογραφημένες καθημερινές σκηνές, που μετεωρίζονται ανάμεσα στις σοβαρές ανησυχίες και το χιούμορ, στην αλήθεια και την παραίσθηση.

Γι’ αυτό άλλωστε ο Μυλωνάς υπερασπίζεται με θέρμη αυτή την σχεδόν εμμονική με τις ερωτικές πόλεις ζωγραφική του Σταθόπουλου : «…ο έρωτας που τις γεννά δεν εξαντλείται. Στα ιζήματα της Ιστορίας παραμένει ίδιος, εξίσου ηρωικός ακόμη και σε εποχές όπου ο ηρωισμός είναι ζητούμενο. Η ίδια η σχέση του ζωγράφου με την τέχνη του παραμένει βαθιά ερωτική, καθώς απαντά με ουσία στην ετυμολογία του ρήματος ἐράω – ἐρῶ των αρχαίων ελληνικών που σημαίνει βαθύτατα επιθυμώ. Στο ατελιέ της Γούβας, ο Χατζιδάκις έβλεπε τον ζωγράφο μας ως «αλχημιστή» (έτσι τον περιγράφει σε σημείωμά του). Μέσα στο ίδιο εργαστήριο, βλέπω τον Σταθόπουλο σαν έναν σύγχρονο «υμνογράφο» του έρωτα ο οποίος διαλέγεται με τους μεγάλους ποιητές που μείνανε οδηγοί του».